WILLY.WILLY.WILLY

We hebben er lang op moeten wachten, maar Willy heeft dan toch eindelijk iets van zich laten horen. Hij heeft namelijk een telefoontje gepleegd naar zijn Café 206 barkrukbuur Louis.
Wij van de Café 206-blog redactie dachten dat de conversatie voornamelijk zou gaan over zijn huwelijk en bijhorend geleverde bedprestaties, het slaapcomfort van de Filippijnse cafétogen en het intellectueel niveau van de plaatselijke bevolking.
Maar op al deze vlakken was Willy nogal karig met informatie. Zo karig zelfs dat we nu nog steeds niet weten of dat voorhuwelijkssparen van Willy uiteindelijk iets zal opbrengen.

Neen, het telefoongesprek verliep veel minder euforisch dan gedacht. Zijn oproep was namelijk een noodkreet voor geld. Het moet daar blijkbaar toch niet zo derdewerelds aan toe gaan als Willy had gedacht. Nu ja, volgens de Café206-blog redactie is de levensstandaard van Tsjaad, Mali, Burkina Faso, Sierra Leone en zelfs Niger nog te hoog gegrepen voor Willy.
Feit is dat al Willy’s geld op is. Kwatongen (een anonieme E.O. uit UA) beweren zelfs dat hij zich in de schulden heeft gestoken. En hij heeft nog niet eens een retourticket België gekocht!

Louis had van Willy dan ook opdracht gekregen even bij zijn 103 jaar oude moeder langs te gaan om haar wat geld af te troggelen. Willy’s moeder mag dan wel compleet seniel en dement zijn, maar ze heeft nu en dan nog van die heldere momenten, en zo geschiede dat Louis even later met lege handen terug in Café 206 stond.

Om Willy terug in België te krijgen wordt nu, op 11.11.11 achtige wijze, een grootscheepse actie opgezet...door de Filippijnse bevolking.