Fashion week '06

Mannen en mode, dat is zoiets als Hollanders en lekker eten. Het gaat helemaal niet samen, maar soms, heel soms gaat het dus wel. Denk maar aan het Nederlandse restaurant-met-drie-Michelin-sterren Oud-Sluis.

En zo zijn er dus ook in de mode enkele gevallen bekend. Zo heb je in België bijvoorbeeld de modekoningen Dirk Bikkembergs, Dries Van Nooten, Walter Van Beirendonck en, de weliswaar van Spaanse oorsprong zijnde, Nick Garcia die allemaal hun eigen kledinglijn hebben.

Andere Belgen volgen dan weer de laatste mode via de beroemde modeshows van Milaan, Parijs en New York.
En nog anderen zoeken het minder mainstream en voorspelbaar, zij volgen én dragen de laatste trends uit Somalië, Kenia of Burkina Faso. Eén van die aanhangers én vertrouwd Café 206 gezicht is Ronald.

We laten trendwatcher Ronald even aan het woord:

“De mode volgt een steeds wederkerende cyclus. Wat nu in is, is binnen enkele jaren volledig uit. En wat nu uit is, … Wel, je snapt het plaatje wel. Een volledige modecyclus duurt ongeveer 30 jaar. Als je in 2006 de fashion week van Mogadishu, Nairobi of Ouagadougou hebt gevolgd, heb je ongetwijfeld gemerkt dat de Westerse en Afrikaanse mode precies een halve cyclus verschillen. Afrika loopt dus 15 jaar voor op Europa en Amerika. Omdat ik altijd al trendsettend ben geweest, heb ik enkele jaren geleden beslist om zo veel mogelijk voor te lopen op de rest van Europa, en daarom ben ik op kledingvlak dus mijn heil gaan zoeken in Afrika. Met de steeds toenemende globalisering is het zelfs zo dat alle in de Westerse wereld bekende merken ook een speciale kledinglijn voor Afrika hebben ontwikkeld. Zo heb ik mij voor dit seizoen een ongelofelijk trendy O’Neill sweater gekocht. Ik kijk al uit naar de vele positieve reacties die ik ongetwijfeld weer zal krijgen bij het dragen ervan. Ook draag ik regelmatig T-shirts met daarop de afbeelding van een zeldzaam dier. Een wolf of een panda bijvoorbeeld. Binnen een 15 tal jaar zijn die beesten al lang uitgestorven, en dan moet je niet meer met zo’n T-shirt afkomen. Zeldzaam is hip, uitgestorven is out. Vergelijk het met nu rondlopen in een T-shirt met daarop een afbeelding van een mammoet of een Oekraïense witte tijger. Gewoon volledig passé.
Het gaat er ook niet alleen om wat je draagt, maar ook hoe je het draagt. Zelf probeer ik een nieuwe trend te introduceren door een sweater steevast ín de broek te dragen. Voorlopig krijg ik niet echt veel navolging, maar grootse ideeën hebben soms veel tijd nodig vooraleer ze doorbreken bij de goegemeente. Denken we maar aan internet. Uitgevonden in 1969, maar het duurde zowat 30 jaar voor het was doorgebroken bij het grote publiek. Onthou wat ik zeg, mijn manier van sweater dragen wacht hetzelfde lot.
De enige niet trendy kledij waarin je me mogelijks eens zou kunnen aantreffen is een T-shirt van Café 206, iets die in Afrika pas binnen 15 jaar terug in de mode zal zijn. Het is een geschenkje van de cafébaas, en daar ik niet de indruk wil wekken ondankbaar te zijn, draag ik het dus sporadisch eens.
Een gegeven paard kijk je nu eenmaal niet in de bek.”

De café 206 blog-redactie is in elk geval gestart met Ronald niet in de bek te kijken.

Enkele mannequins, backstage tijdens de Ouagadougou fashion week '06