Fashion week '06

Mannen en mode, dat is zoiets als Hollanders en lekker eten. Het gaat helemaal niet samen, maar soms, heel soms gaat het dus wel. Denk maar aan het Nederlandse restaurant-met-drie-Michelin-sterren Oud-Sluis.

En zo zijn er dus ook in de mode enkele gevallen bekend. Zo heb je in België bijvoorbeeld de modekoningen Dirk Bikkembergs, Dries Van Nooten, Walter Van Beirendonck en, de weliswaar van Spaanse oorsprong zijnde, Nick Garcia die allemaal hun eigen kledinglijn hebben.

Andere Belgen volgen dan weer de laatste mode via de beroemde modeshows van Milaan, Parijs en New York.
En nog anderen zoeken het minder mainstream en voorspelbaar, zij volgen én dragen de laatste trends uit Somalië, Kenia of Burkina Faso. Eén van die aanhangers én vertrouwd Café 206 gezicht is Ronald.

We laten trendwatcher Ronald even aan het woord:

“De mode volgt een steeds wederkerende cyclus. Wat nu in is, is binnen enkele jaren volledig uit. En wat nu uit is, … Wel, je snapt het plaatje wel. Een volledige modecyclus duurt ongeveer 30 jaar. Als je in 2006 de fashion week van Mogadishu, Nairobi of Ouagadougou hebt gevolgd, heb je ongetwijfeld gemerkt dat de Westerse en Afrikaanse mode precies een halve cyclus verschillen. Afrika loopt dus 15 jaar voor op Europa en Amerika. Omdat ik altijd al trendsettend ben geweest, heb ik enkele jaren geleden beslist om zo veel mogelijk voor te lopen op de rest van Europa, en daarom ben ik op kledingvlak dus mijn heil gaan zoeken in Afrika. Met de steeds toenemende globalisering is het zelfs zo dat alle in de Westerse wereld bekende merken ook een speciale kledinglijn voor Afrika hebben ontwikkeld. Zo heb ik mij voor dit seizoen een ongelofelijk trendy O’Neill sweater gekocht. Ik kijk al uit naar de vele positieve reacties die ik ongetwijfeld weer zal krijgen bij het dragen ervan. Ook draag ik regelmatig T-shirts met daarop de afbeelding van een zeldzaam dier. Een wolf of een panda bijvoorbeeld. Binnen een 15 tal jaar zijn die beesten al lang uitgestorven, en dan moet je niet meer met zo’n T-shirt afkomen. Zeldzaam is hip, uitgestorven is out. Vergelijk het met nu rondlopen in een T-shirt met daarop een afbeelding van een mammoet of een Oekraïense witte tijger. Gewoon volledig passé.
Het gaat er ook niet alleen om wat je draagt, maar ook hoe je het draagt. Zelf probeer ik een nieuwe trend te introduceren door een sweater steevast ín de broek te dragen. Voorlopig krijg ik niet echt veel navolging, maar grootse ideeën hebben soms veel tijd nodig vooraleer ze doorbreken bij de goegemeente. Denken we maar aan internet. Uitgevonden in 1969, maar het duurde zowat 30 jaar voor het was doorgebroken bij het grote publiek. Onthou wat ik zeg, mijn manier van sweater dragen wacht hetzelfde lot.
De enige niet trendy kledij waarin je me mogelijks eens zou kunnen aantreffen is een T-shirt van Café 206, iets die in Afrika pas binnen 15 jaar terug in de mode zal zijn. Het is een geschenkje van de cafébaas, en daar ik niet de indruk wil wekken ondankbaar te zijn, draag ik het dus sporadisch eens.
Een gegeven paard kijk je nu eenmaal niet in de bek.”

De café 206 blog-redactie is in elk geval gestart met Ronald niet in de bek te kijken.

Enkele mannequins, backstage tijdens de Ouagadougou fashion week '06

De voedselpiramide

De volledige café 206-blog redactie stond afgelopen zondagavond voor een gesloten frituur “De Met”. Menslievend als we zijn was onze grootste zorg niet wat wíj die avond gingen eten, maar wel wat Hans en Stan zouden eten. Iedereen weet dat friet het hoofdbestanddeel is in de evenwichtige en gevarieerde maaltijden van beide heren, en onze vrees bestond dan ook dat het voedselevenwicht van beiden ernstig zou zijn verstoord. Aan de gevolgen daarvan durfden wij gewoon niet te denken.
Onze verwondering was dan ook groot toen we even later beide personen kerngezond en frisser dan ooit aan de toog van Café 206 waarnamen.
Onze verwondering werd nog groter toen het ons ter ore kwam dat wegens ziekte van Rony, Nadine en Fem het frituur niet alleen die zondagavond gesloten was, maar reeds een tweetal weken.
De Spanjaard Garcia stelde aan Hans dan ook terecht de vraag: “Maar wat eten jullie dan?”

Zoals alle dieren hebben ook alle mensen een overlevingsinstinct, en dus ook Hans en Stan. Het is algemeen geweten dat een mens altijd inventiever is als hij in nood is.
Zo blijft Hans de andere pijler van hun voedselvoorziening, met name kebab, als vanouds halen bij pitatent Bodrum. Frieten worden voorlopig gewoon gehaald bij frituur "Het Pleintje" (nvdr. "Frituur Marleen")
Drank wordt zoals steeds geleverd door Café 206.

Café 206 is en blijft de rots in de branding.

De Klassieke voedselpiramide De Stan & Hans voedselpiramide

Red Bruiswaterke

Café 206 is niet enkel de favoriete stek van de Café 206-blog redactie (maar ook die van diverse minder aangename individuen. Ja Grand-Jean, we doelen in de eerste plaats op u.), het is eveneens de uitgelezen plek om bij het consumeren van de redactieleden hun respectievelijke 'merk' de 'kwaliteitskrant' Het Laatste Nieuws te lezen. Het alziend oog van de redactie viel daarbij op volgend uitermate interessant artikel: “Dieet helpt tegen ADHD”. De redactie besloot daarop dat het opnieuw hoog tijd was een specimen van de vaste Café 206 fauna te redden, en zette daarom in navolging van de “Willy.Willy.Willy-actie” een “Red Bruiswaterke-actie” op touw.

Uit: "Het Laatste Nieuws" van maandag 30/10/06

Vermits Bruiswaterke een zelfverklaarde (of kwam die verklaring nu van zijn moeder met haar nauwe band met OCMW, ziekenkas of nog een andere uitkeringsverschaffende instelling?) ADHD-voor-volwassenen-patient is, heeft de immer charmante Elena besloten de actie te ondersteunen en in samenwerking met huiskok Bruno (die kooklessen beginnen zo stilaan hun vruchten af te werpen) een evenwichtige eliminatiemaaltijd voor Ronald samen te stellen.

Elena verklaart hier haar keuze van het gerecht en geeft een opsomming van de ingrediënten:

“Vermits in een evenwichtig maal legoemen zeer belangrijk zijn heb ik gekozen voor verse seizoenslegoemen, namelijk sproiten. Deze bevatten veel vitaminen en vooral mineralen. Sproiten zijn ook typisch Belgisch (ze worden immers ook Broesselse kooltjes genoemd) en daarom zijn ze ook één van mijn favoriete soort legoemen. De sproiten zullen bereid worden met spekjes en aardappelpoeree naar een recept van onze hoiskok Broeno.”

Benodigdheden:

- 1 kg sproiten
- 3 ajoinen
- 1 kg aardappelen
- melk
- moeskaatnoot
- spekjes
- Doevel

Broeno’s recept:

Kook de sproiten en stoof ze op met ajoinen, voeg een vleugje moeskaatnoot toe. Bak de spekjes krokant en meng ze onder de sproiten. Kook de aardappelen gaar, plet ze, voeg de melk en een snoifje moeskaatnoot toe. Serveer alles met een goed glas Doevel om het teveel aan broiswater en Almdoedlerkroiden te compenseren.

Als dessert zorgt Chef Broeno nog voor een heerlijk vers kommetje raistpoedding.

De redactie is benieuwd wat Ronald van dit initiatief zal vinden. Positief is in elk geval dat het gerecht niet klaargemaakt wordt met Franse Gruyère. Minpunt is dan weer dat er nergens gewag wordt gemaakt van Zwitserse Gruyère. De redactie blijft voorlopig nog in het ongewisse of het Bruiswaterke dit gerecht al dan niet zal smaken. 't Zal er vermoedelijk van afhangen of de spruiten effectief uit Brussel afkomstig zijn...

Achteraf beschouwd mag, wat betreft de Café 206-blog redactie, heel dat 'eliminatiedieet' voor het Bruiswaterke eigenlijk gewoon letterlijk worden genomen.